Ευνομία – Παιδεία – Ελευθερία
Ρωμαϊκό αντίγραφο ενός πρωτότυπου έργου του 360 π.Χ.
Μάρμαρο. Ύψος 0,18μ. Από την Αθήνα.
Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο Γ 3735.
Φιλοσοφία, Επιστήμες, Παιδεία,Θέατρο, Γλυπτική, Ζωγραφική, Αρχιτεκτονική
Ο άνθρωπος ως αυτόνομη αξία στο πλαίσιο της οργανωμένης κοινωνίας, ο σεβασμός στην προσωπικότητα, τις ελευθερίες και τα δικαιώματά του αποτέλεσαν θεμελιώδη ζητήματα στην αρχαία ελληνική διανόηση. Από τις Ελεγείες του Σόλωνα (π. 630-560 π.Χ.) μέχρι την Πολιτεία και τους Νόμους του Πλάτωνα (428/7-348/7), τα Πολιτικά του Αριστοτέλη (384-323/2 π.Χ.) και τους φλογερούς λόγους του Δημοσθένη (384-323/2 π.Χ.) οι ιδέες του δικαίου, της ευνομίας, της ευκοσμίας, της παιδείας, του αγαθού και της ελεύθερης σκέψης αποτυπώθηκαν ως βασικά συστατικά του ιδανικού πολιτεύματος.
Πολιτεύματα με δημοκρατικές αρχές αναπτύχθηκαν κατά καιρούς σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας χωρίς ωστόσο να εξελιχθούν. Στην Αθήνα αντίθετα η δημοκρατία εξελίχθηκε με μοναδικό τρόπο και διακρίθηκε στον ελληνικό κόσμο ως το μακροβιότερο παράδειγμα οργάνωσης πόλης με θεσμική ενίσχυση στην έννοια του πολίτη, στις υποχρεώσεις και στα δικαιώματά του, στις ελευθερίες του και κυρίως στην αξία του ως ατόμου και στην ικανότητά του να σκέπτεται λογικά, να εκφράζεται ανεξάρτητα και να συμβιώνει αρμονικά.
Σε επίπεδο θεμελιωδών αρχών τα πρώτα βήματα της Αθηναϊκής πολιτείας επηρέασε η ιδέα του δικαίου συνιστώντας καταλυτικό παράγοντα για τις αποφάσεις που εξομάλυναν ταξικές αντιθέσεις, έκριναν πολιτικές και διαμόρφωσαν θεσμούς. Έτσι, στα τέλη του 7ου αι. π.Χ., επί άρχοντος Αρισταίχμου (621/620 π.Χ.), ο Αθηναίος νομοθέτης Δράκων έδωσε τέλος στην αυθαιρεσία των ευγενών σε θέματα απονομής δικαίου με τη σύνταξη ποινικού κώδικα για διάφορα αδικήματα όπως η ανθρωποκτονία και η κλοπή.
Στις αρχές του 6ου αι. π.Χ. ο Σόλων υποστήριξε την ευνομία, την χρηστή διοίκηση της πόλης, η οποία λειαίνει τις αντιθέσεις της κοινωνικής αδικίας που προκαλεί η δυσνομία. Η παραχώρηση πολιτικών δικαιωμάτων στους θήτες, την οικονομικά ασθενέστερη κοινωνική τάξη της Αθήνας και η απελευθέρωση όσων είχαν γίνει δούλοι λόγω χρέους (σεισάχθεια) υπήρξαν καίριες πράξεις Σολώνειας πολιτικής και προετοίμασαν το έδαφος για τις δημοκρατικές μεταρρυθμίσεις του Κλεισθένη (τέλη του 6ου αι. π.Χ.).
Η διαμορφωμένη Αθηναϊκή Δημοκρατία των κλασικών χρόνων (462-322 π.Χ.) καθοδηγήθηκε και εκφράσθηκε μέσα από τρεις κύριους άξονες αρχών: την ισονομία, την ισηγορία και την ισοτιμία. Οι πολίτες της Αθήνας γνώριζαν ότι ήταν ίσοι απέναντι στο νόμο, ίσοι ως προς το δικαίωμα του λόγου, ίσοι ως προς τις τιμές που τους απέδιδε η πολιτεία.
Κυρίαρχη σε όλα τα ζητήματα της δημόσιας ζωής υπήρξε η εκκλησία του δήμου, η συνέλευση δηλαδή των πολιτών, στην οποία συμμετείχαν οι Αθηναίοι άνδρες που είχαν εκπληρώσει την στρατιωτική τους θητεία (ως έφηβοι) από την ηλικία των 20 ετών και άνω. Η εκκλησία του δήμου είχε το δικαίωμα να εκδίδει ψηφίσματα για ζητήματα θρησκείας, οικονομίας, οργάνωσης της πόλης, εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής που λαμβάνονταν με τη διενέργεια ψηφοφορίας. Δικαίωμα λόγου στις συνελεύσεις είχε ο κάθε πολίτης.
Aντιπροσωπευτικό όργανο της εκκλησίας του δήμου ήταν η βουλή των πεντακοσίων, την οποία αποτελούσαν 500 Aθηναίοι πολίτες (πενήντα για κάθε μία από τις δέκα φυλές) με ετήσια θητεία. Έργο της βουλής των πεντακοσίων ήταν η σύνταξη σχεδίων ψηφισμάτων, η επίβλεψη της εκτέλεσης των αποφάσεων της εκκλησίας του δήμου, η επίβλεψη της εφαρμογής των νόμων, ο έλεγχος των αρχόντων, η διοίκηση των δημοσίων οικονομικών και ο χειρισμός των εξωτερικών υποθέσεων. Στις συνεδριάσεις που γίνονταν κάθε μέρα στο βουλευτήριο, στα νότια της Aγοράς, προήδρευαν οι πρυτάνεις, οι 50 βουλευτές κάθε φυλής που αναλάμβαναν εκ περιτροπής (για το 1/10 του έτους) τη διοίκηση του κράτους.
Στήλες με νόμους, αποφάσεις οικονομικού περιεχομένου, συνθήκες συμμαχιών, τιμητικά ψηφίσματα και άλλα γραπτά κείμενα της αθηναϊκής πολιτείας υπήρχαν στημένα σε ιερά και δημόσιους χώρους, σε σημεία εμφανή και περίοπτα και με τρόπο που να είναι άμεσα προσιτά στους πολίτες, οι οποίοι έπρεπε να έχουν άμεση ενημέρωση. Τα πρωτότυπα κείμενα όλων των ψηφισμάτων φυλάσσονταν αρχειοθετημένα σε ειδικό κτήριο στην Αγορά, το λεγόμενο μητρώο.
Πέρα από τη βουλή και την εκκλησία του δήμου, η αθηναϊκή πολιτεία διέθετε έναν μεγάλο αριθμό ατομικών και συλλογικών αρχών, στις οποίες δικαίωμα συμμετοχής είχαν όλοι οι Αθηναίοι πολίτες. Στην αντιπροσώπευση όλων των οι κοινωνικών τάξεων στα πολυάριθμα αξιώματα της αθηναϊκής πολιτείας συνέβαλε και ο τρόπος επιλογής των αρχόντων με τη διαδικασία της κλήρωσης που γενικεύθηκε κατά τον 4ο αι. π. X. Όλοι οι άρχοντες ωστόσο ελέγχονταν κατά τη διάρκεια της θητείας τους, στο τέλος της αρχής τους λογοδοτούσαν στο δήμο και μπορούσαν να καθαιρεθούν ή και να εξοριστούν.
Η αθηναϊκή πολιτεία τιμούσε τους ενεργούς πολίτες για πράξεις κοινωνικής αλληλεγγύης, για την οικονομική ενίσχυση δημόσιων έργων και την άψογη εκτέλεση των καθηκόντων τους, έτσι ώστε να αποτελούν παράδειγμα προς μίμηση. Οι ξένοι πολίτες μπορούσαν ανάλογα με την προσφορά στην Πόλη και την αφοσίωσή τους στις δημοκρατικές αξίες να αποκτήσουν νομική προστασία, δικαίωμα κατοχής γης και κατοικίας καθώς και το δικαίωμα του Αθηναίου πολίτη.
Το ευνοϊκό περιβάλλον της Αθηναϊκής δημοκρατίας επέτρεψε την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών και την ανεξάρτητη σκέψη σε όλα τα πεδία.
Η ιδανική αλληλεπίδραση πόλης και πολίτη οδήγησε στην άνθηση της φιλοσοφίας, των επιστημών, της ρητορικής, της παιδείας και της τέχνης και μετέτρεψε την Αθήνα σε μοναδικό κέντρο πολιτισμού κατά τον 5ο και 4ο αιώνα π.Χ.
Ιδρυτής της Αττικής Φιλοσοφίας υπήρξε ο Σωκράτης (469-399 π.Χ.). Αθηναίος πολίτης, υποστήριξε τον διάλογο και την κριτική σκέψη. Με το παράδειγμα της ζωής του έστρεψε την προσοχή στον άνθρωπο, την αξία και την ουσία της ύπαρξής του. Στους κορυφαίους μαθητές του συγκαταλέγεται ο Πλάτων.
Στην Αθήνα επέλεξε να ζήσει ο Σταγειρίτης Αριστοτέλης, από την ηλικία των 17 ετών. Μέτοικος ο ίδιος (χωρίς δηλαδή τα πλήρη δικαιώματα του Αθηναίου πολίτη), υπήρξε μαθητής του Αθηναίου Πλάτωνα, διετέλεσε μέλος της πλατωνικής Ακαδημίας και αργότερα ιδρυτής της δικής του φιλοσοφικής σχολής, της λεγόμενης Περιπατητικής, στο Λύκειο της Αθήνας. Στο ελεύθερο περιβάλλον της Αθήνας δίδαξε και έγραψε για θέματα ηθικής, λογικής, πολιτικής, ρητορικής, δικαίου, μουσικής, τέχνης, θεάτρου, ψυχολογίας, φυσικής, βιολογίας και ζωολογίας. Το έργο του κορυφαίου πολυεπιστήμονα υπολογίζεται από τον Διογένη Λαέρτιο (V28) σε 445.270 γραμμές.
Το 461 π. Χ. ο Περικλής θέσπισε την δωρεάν παροχή του εισιτηρίου θεάτρου στους οικονομικά ασθενείς παρέχοντας τη δυνατότητα σε όλους τους Αθηναίους, να παρακολουθούν τους δραματικούς αγώνες και να καλλιεργούν το πνεύμα και την καλαισθησία τους. Στο Διονυσιακό θέατρο της Αθήνας δίδαξαν οι μεγάλοι δημιουργοί, ο Αισχύλος (525-456 π.Χ.), ο Σοφοκλής (496-406 π.Χ.), ο Ευριπίδης (480-406 π.Χ.) και ο Αριστοφάνης (445-385 π.Χ.).
Η ιδεολογία της Αθηναϊκής δημοκρατίας εκφράστηκε γενικότερα στον ανθρωπιστικό χαρακτήρα της παιδείας. Σώμα και πνεύμα αποτέλεσαν το δίπολο της ολοκληρωμένης προσωπικότητας του Αθηναίου πολίτη.
Το κλασικό ιδανικό του μέτρου, του ήθους και της εσωτερικής ισορροπίας που προχωρεί παράλληλα με την ευνομία, την ισονομία και την ισοπολιτεία εκφράσθηκε ποικιλότροπα στη γλυπτική και τη ζωγραφική αυτής της εποχής.
Το σύμμετρο, το ωραίο, το ολοκληρωμένο και το αυτάρκες που διακρίνουν την ελληνική τέχνη των κλασικών χρόνων χαρακτηρίζουν και την αρχιτεκτονική. «Γίνετε εραστές της πόλης σας» παρότρυνε ο Περικλής τους συμπολίτες του. Με την οικοδόμηση μεγαλοπρεπών κτηρίων όπως ο Παρθενών, τα Προπύλαια, το Ερέχθειο και ο Ναός της Αθηνάς Νίκης, ο μεγαλοφυής πολιτικός κατόρθωσε να υλοποιήσει το όραμά του για την μοναδική πόλη, την πόλη – σχολείο του ελληνικού κόσμου, καθώς το λίκνο της δημοκρατίας αποκτούσε μια εικόνα αρμόζουσα για ένα μεγάλο οικονομικό, πολιτικό και πολιτιστικό κέντρο.
«Λησμονημένες» για πολλούς αιώνες οι αξίες της Αθηναϊκής δημοκρατίας ανακαλύφθηκαν εκ νέου από τους Ευρωπαίους της Αναγέννησης στα χειρόγραφα της αρχαίας ελληνικής γραμματείας και αναζωπύρωσαν το ενδιαφέρον για την κλασική αρχαιότητα, εμπνέοντας καλλιτεχνικά ρεύματα και πυροδοτώντας προοδευτικές ιδέες και κινήματα, όπως ο Ουμανισμός και ο Διαφωτισμός.
Στις μέρες μας τα πνευματικά επιτεύγματα και οι κατακτήσεις της Αθηναϊκής δημοκρατίας αναβιώνουν στη δυτική τέχνη, το θέατρο, τη φιλοσοφία, την πολιτική σκέψη και τον τρόπο της σύγχρονης πολιτειακής οργάνωσης. Η λέξη «δημοκρατία» που εμφιλοχώρησε αυτούσια στις γλώσσες του δυτικού πολιτισμού μαζί με αναρίθμητες άλλες λέξεις και έννοιες του δημοκρατικού αξιακού συστήματος συνεχίζει να δρα δυναμικά και να αποτελεί πηγή έμπνευσης για τις σύγχρονες συλλογικές αναζητήσεις.
ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ – ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ – ΚΕΙΜΕΝΑ
Δρ Μαρία Λαγογιάννη – Γεωργακαράκου
Αρχαιολόγος, Διευθύντρια του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Δρ Ελισάβετ Μπαργκ, Ιστορικός Τέχνης – Μουσειολόγος, Υπουργείο Πολιτισμού και Αθλητισμού
ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ ΚΕΙΜΕΝΩΝ
Δρ Κάτια Μαντέλη, Αρχαιολόγος, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Δρ Ευρυδίκη Λέκα, Αρχαιολόγος, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
ΔΙΟΙΚΗΤΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
Καλλιόπη Σπύρου, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
Γουλιέλμος Νικολαΐδης, Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο
ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Γιώργος Καλαμαντής
Προϊστάμενος της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΥΠΠΟΑ
Μαριάνθη Αναστασιάδου
Προϊσταμένη του Τμήματος Διεθνών Σχέσεων της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΥΠΠΟΑ
Χριστίνα Καρανάσου
Στέλεχος της Διεύθυνσης Διεθνών Σχέσεων και Ευρωπαϊκής Ένωσης του ΥΠΠΟΑ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΚΑΛΛΙΤΕΧΝΙΚΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ
Αθηνά Ιακωβίδου, Art Director
ΠΑΡΑΓΩΓΗ
Παραγωγή Βίντεο και Σχεδίαση Ιστοσελίδας Printall
Ανάπτυξη Ιστοσελίδας Horizon
ΔΙΕΥΘΥΝΣΗ ΔΙΕΘΝΩΝ ΣΧΕΣΕΩΝ
ΚΑΙ ΕΥΡΩΠΑΪΚΗΣ ΈΝΩΣΗΣ
ΤΟΥ ΥΠΟΥΡΓΕΙΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ
ΚΑΙ ΑΘΛΗΤΙΣΜΟΥ
Copyright © 2020 Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο